| Współrzędne geogr.: | 16°07' E 51°19' N |
| Kontynent: | Europa | |
| Kraj: | Polska | |
| Województwo: | dolnośląskie | |
| Powiat: | Lubin | |
| Gmina: | Lubin |
Źródłem poniższych informacji jest Monografia Gminy Wiejskiej Lubin, autorów: Czesława Sternickiego i Stanisława Tokarczuka.
W oficjalnej, współczesnej nazwie dawne wsie: Lipiny i Raszówka stanowią jedno sołectwo.
Dla wsi Lipiny trudno ustalić dokładną datę powstania, jednak ślady wykopalisk świadczą o długiej tradycji osadnictwa w tym rejonie.
Lipiny otrzymały swoją nazwę od krzywo rosnących lip na piaszczystej glebie. W okresie niemieckim miejscowość nazywała się właśnie Krzywe Lipy.
Zarówno wieś Lipiny oraz Raszówkę i Karczowiska lokowała rada miejska Legnicy będąca właścicielem tego terenu. Było to pokłosie królewskiego zarządzenia Fryderyka II z 28 sierpnia 1773r. o obowiązku tworzenia tutaj nowych wsi. Dolny Śląsk bowiem po 1741r., w wyniku wojny prusko - austriackiej, znalazł się w rękach Prus (potem Rzeszy Niemieckiej).
W rejonie tej wsi wówczas już zauważono stepowienie terenu, stąd też od wiosny 1870 r. przyjeżdżały tutaj szkolne wycieczki (uruchomioną właśnie koleją) z Legnicy i Lubina.
Swoisty mikroklimat spowodował od początku modę na budowanie w tej miejscowości domków letniskowych. Rozwinęła się zatem też gastronomia i handel, gdyż zwiedzanie tej miejscowości stało się modne (zwłaszcza w niedzielne pogodne dni). W pobliskim Gorzelinie było w tym czasie sanatorium przeciwgruźlicze.
Przed II Wojną Światową liczba mieszkańców naszej miejscowości wynosiła 452 osoby. Pobliski majątek ziemski liczył 320 ha, a ziemię uprawiało 15 rolników. Było też 20 zakładów, głównie handlowo-gastronomicznych.
W 1945r. Rosjanie zajęli majątek ziemski i prowadzili gospodarstwo rolne, w którym pracowali Niemcy. Po ich wywiezieniu w 1947 r. przekazano obiekt stronie polskiej. Następnie majątek ten przejęło PGR, które istniało do okresu transformacji ustrojowej i gospodarczej w 1989r.
Od lat 70-tych wieś stale się rozbudowuje.
Do zabytków znajdujących się na terenie naszej wsi należą: zespół dworski, w skład którego wchodzą - dwór z XVIII w., oficyna mieszkalno-gospodarcza z przełomu XIX/XX w. i brama z murem z początku XIX w. W 1849r. założono cmentarz komunalny. W lesie, 2 km na zachód od dawnych Lipin, znajdują się ślady cmentarzyska z okresu kultury łużyckiej. Pozostałości osady z młodszego okresu żelaza odnaleziono w południowej części wsi.
Do 1945r. Niemcy nazywali naszą wieś Rausen. Tutaj znajdował się dworzec kolejowy Vorderheide uruchomiony w Boże Narodzenie 1869r., tartak i kilka budynków leśników i robotników najemnych.
W latach trzydziestych ekspansja gospodarcza Niemiec doprowadziła do ulokowania w pobliskim Vrderheide lesie magazynów paliw płynnych dla potrzeb niemieckiego Wehrmachtu. Na 65 ha lasów ulokowano 635 zbiorników paliw. W dniu 1 września 1945r. Rosjanie przejęli te obiekty i gospodarowali nimi (wraz z kilkunastoma domami mieszkalnymi) aż do wyjazdu z Polski. W dniu 1 września 1993r. wszystkie obiekty zostały przejęte przez Urząd Rejonowy w Lubinie.
Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa przejęła teren i obiekty w ramach rekompensaty za mienie pozostawione na Wschodzie.
Rabunkowa gospodarka doprowadziła do ogromnej dewastacji tych obiektów i terenu.
Obecnie nasza wieś liczy około 930 mieszkańców i nadal się rozbudowuje.
Tuż przed II-gą Wojną Światową na potrzeby Wehrmachtu w lesie w odległosci około 500 m od stacji kolejowej Verderheide (obecna Raszówka), Niemcy zlokalizowali na powierzchni około 24 ha bazę paliwową i zaplecze magazynowe części zapasowych do samolotów i innego sprzętu wojskowego, do których doprowadzona została bocznica kolejowa. Paliwo było magazynowane w zbiornikach napowietrznych o pojemności 60 tys. litrów (12 sztuk). Obiekty magazynowe wielokondygnacyjne z częścią podziemną i naziemną były wyposażone w rampy za i wyładowcze oraz w windy. Budowa tych obiektów była prowadzona również podczas wojny.
Po wojnie obiekty wraz z zapleczem mieszkaniowym odległym około 1 km od bazy przejęli Rosjanie. Baza paliwowa zostaje rozbudowana na powierzchni 65 ha. Na powiększonej powierzchni zlokalizowano zbiorniki podziemne (cysterny) o różnej pojemności w liczbie 635 sztuk. Zastają wybudowane nowe obiekty kubaturowe, głównie garażowe i warsztatowe oraz sieciowe (rurociągi).
W 1956 roku część obiektów mieszkaniowych (poza bazą) zostaje przekazana stronie Polskiej. Baza wraz z pozostałymi obiektami mieszkaniowymi użytkowana jest przez Rosjan do 1 września 1993 roku. W tym dniu na podstawie podpisanego porozumienia pomiędzy prezydentem Rosji i Polski (Jelcynem i Wałęsą) Wojska Federacji Rosyjskiej opuszczają Polskę. Wszystkie obiekty zostały przejęte przez Urząd Rejonowy w Lubinie. Przejęty teren jest skażony związkami ropopochodnymi i wymaga wykonania stosownych zabiegów rekultywacyjnych. Brak koncepcji zagospodarowania przejętego terenu bazy paliwowej i nie wystarczający dozór sprzyja działalności dewastacyjnej tego obiektu.
Ostatecznie teren bazy został sprzedany uprawnionej grupie "zabużan" jako rekompensata za mienie pozostawione za granicą na terenach nie wchodzących w skład obecnego obszaru państwa Polskiego w związku z II Wojną Światową rozpoczętą w 1939 roku. Rabunkowa gospodarka przekazanego mienia doprowadziła do całkowitej dewastacji infrastruktury budowlanej i sieciowej tego obiektu ze względu między innymi na duże odległości zamieszkiwania właścicieli (Warszawa i okolice, Zielona Góra i inne odległe miejscowości). Zdewastowana została również część drzewostanu na terenie tej bazy.